Owidiusz, właściwie Publiusz Owidiusz Nazo (łac. Publius Ovidius Naso), niekiedy Publiusz Owidiusz Nazon (ur. 20 marca 43 p.n.e. w Sulmonie, zm. 17 lub 18 n.e. w Tomi) – poeta rzymski, często określany mianem najwybitniejszego elegika starożytności. Należał do młodszego pokolenia pisarzy epoki Augusta, uważany jest – obok Wergiliusza i Horacego – za jedną z najważniejszych postaci w dziejach poezji łacińskiej i europejskiej.

Głównym źródłem informacji o życiu Owidiusza jest jego poezja, zwłaszcza Tristia 4.10. Owidiusz mówi o sobie o wiele więcej niż inni poeci, ale ponieważ jest to źródło autobiograficzne i poetyckie, należy traktować je z ostrożnością. Inni współcześni autorzy, z istotnym wyjątkiem Seneki, nie wymieniają poety w swoich pracach. Sam Seneka skupił się przy tym jedynie na działalności oratorskiej Owidiusza, nie podając wielu szczegółów biograficznych. Drobne informacje biograficzne znajdują się też w pracach późniejszego Hieronima ze Strydonu.