Autorka zmierzyła się w książce z dużym wyzwaniem, głównie ze względu na wysoki stopień swoistości języka Kazimierza Obuchowskiego i kontrowersji znaczeń podstawowych kategorii w jego koncepcji osobowości autorskiej. Obecnie, gdy współczesność nie tylko jest rozpędzona w kilku kierunkach naraz i nieprzewidywalna, ale także obfituje w „migotliwość znaczeń”, w rywalizację o statusy i ciągłe potwierdzanie dobrego wizerunku, problematyka osobowości autorskiej, człowieka autora siebie nabiera znaczenia. Kieruje ona naszą uwagę w stronę różnych projektów edukacyjnych, które przez wychowanie prowadzą do autonomii wychowanka, do udanego i godnego życia. (…) monografia pozwala na bliższe poznanie zarówno założeń leżących u podstaw koncepcji teoretycznych ukazujących człowieka sprawczego, autonomicznego, jak i roli wychowania we wspomaganiu rozwoju osobowego człowieka, a zwłaszcza jednego z projektów wychowania – autorstwa włoskiej pedagog dr Marii Montessori. Rozprawa poświęcona jest w zasadniczej mierze problematyce własności autorskich absolwentów klas Montessori, afektywnych konotacji wywiedzionych ze szkoły doświadczeń i charakteru osobistych zadań nadrzędnych jako perspektywy kształtowania się osobowości człowieka autorskiego. Zastosowane przez Beatę Bednarczuk podejście badawcze, a wraz z nim wykorzystanie wartościowych narzędzi badawczych pozwoliły na zebranie interesującego i obszernego materiału, którego poprawna analiza przyniosła bardzo ciekawe wyniki. Z recenzji prof. dr hab. Joanny Madalińskiej-Michalak