Artur Schroeder (ur. 13 kwietnia 1881 w Przemyślu, zm. 16 kwietnia 1934 w Krakowie) – pisarz, historyk sztuki, krytyk. Mieszkał we Lwowie, pod jego redakcją ukazywało się pismo dotyczące spraw teatralnych pt. "Życie Teatralne". Po zajęciu Lwowa przez Rosjan został internowany, a następnie wstąpił do POW, w listopadzie 1918 był ochotnikiem podczas obrony Lwowa. Brał udział w wojnie polsko-sowieckiej, w lipcu 1920 został ciężko ranny pod Zadwórzem. Służbę wojskową zakończył w stopniu podporucznika 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich. Otwarcie wystawy prac malarskich Andrzeja Olesia w Pałacu Sztuki w Krakowie. Widoczni od lewej: sekretarz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie Artur Schroeder, artysta malarz Andrzej Oleś, wicewojewoda krakowski Mieczysław Bilek, pani Kwaśniewska, wojewoda krakowski Mikołaj Kwaśniewski, prezydent Krakowa Władysław Belina-Prażmowski, wiceprezydent Krakowa Witold Ostrowski, wiceprezydent Krakowa Stanisław Klimecki. Autor powieści "W latarni" oraz "Orlęta" wydanej w 1919, przełożonej na język francuski i wydanej w 1930, wznowionej w drugim obiegu (Łódź: Łódzki Zespół Oświaty Niezależnej, 1988). Czterokrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Od 1927 mieszkał w Krakowie, Był członkiem zarządu i sekretarzem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. Został oskarżony przez Adolfa Szyszko-Bohusza o nieścisłości finansowe i prywatę w księgach rachunkowych TPST (chodziło o zakup węgla do służbowego mieszkania w Pałacu TPSP). W wyniku konfliktu z Szyszko-Bohuszem 16 kwietnia 1934 popełnił samobójstwo, strzelając do siebie z pamiątkowego rewolweru. Został pochowany na cmentarzu w podkrakowskiej Luborzycy.