W pierwszych wiekach chrześcijaństwa określenie "ojciec" było nadawane przez wierzące gminy biskupom i nauczycielom w dowód miłości i szacunku. Z czasem niektórzy z nich urastali do rangi ogólnokościelnego autorytetu w sprawach wiary. Ich dorobek myślowy stał się istotnym składnikiem Tradycji Kościelnej oraz jednym z głównych źródeł teologii i filozofii chrześcijańskiej. Hans von Campenhausen przedstawia najważniejszych jego zdaniem greckich i łacińskich Ojców Kościoła. Opisuje ich postaci na tle epoki, w której żyli, prezentuje drogi duchowego rozwoju oraz osiągnięcia teologiczne i literackie. Pokazuje, w jaki sposób Ojcowie Kościoła stworzyli trwałą więź między dziedzictwem chrześcijańskim a antycznym, na której opiera się duchowa kultura Zachodu.