"Andreas Reckwitz jest socjologiem i kulturoznawcą, i to punkt widzenia socjologii kultury organizuje autorski wywód Odkrycia kreatywności. Dlatego próbie
wypracowania genealogii praktyk kreatywności (a ta właśnie jest głównym zamierzeniem książki) towarzyszy niezmiennie namysł nad społecznym reżimem
estetycznej nowości, czyli wrażliwość na socjokulturowe techniki pojawiania się i cyrkulowania dyspozytywów kreatywności. Ale Reckwitz jest zarazem humanistą
na tyle wytrawnym, że klucz dyscyplinarny nie stanowi przeszkody w przyjmowaniu jego ustaleń na gruncie dyscyplin pokrewnych.
Co więcej, taka adaptacja została z góry przez autora założona i stanowi o niewątpliwej urodzie intelektualnej książki, na którą bez większego wysiłku można
nałożyć horyzont oczekiwań antropologa kultury, ale też i na przykład psychologa społecznego. W wielu partiach książka będzie w stanie zadowolić nadto teoretyków
sztuki, to bowiem estetyczność sztuki (zwłaszcza sztuki awangardowej i postmodernistycznej) wraz z fi gurą artysty, w której autor upatruje narodzin idealnego podmiotu kreatywnego, stanowią o genealogicznym fundamencie dyspozytywu kreatywności."