Kazimierz Lepszy (ur. 11 czerwca 1904 w Krakowie, zm. 30 maja 1964 tamże) – historyk polski, profesor i rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności, redaktor naczelny Polskiego Słownika Biograficznego, poseł na Sejm PRL III kadencji.

Był synem Leonarda (historyka sztuki złotniczej) i Zofii z Muczkowskich, bratankiem Edwarda (malarza, twórcy witraży i obrazów w kościołach Krakowa i Lwowa). Uczęszczał do IV Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie (do 1922), od 1916 działał w harcerstwie. W latach 1922–1927 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, m.in. u Władysława Konopczyńskiego, Stanisława Kota, Ludwika Piotrowicza i Wacława Sobieskiego; był prezesem Koła Historyków Studentów na uczelni (1925–1927). Należał do Korporacji Akademickiej „Lauda” w Krakowie. W 1928 obronił na UJ pracę doktorską Walka stronnictw w pierwszych latach panowania Zygmunta III. W latach 1927–1930 był asystentem w Bibliotece Jagiellońskiej, następnie bibliotekarzem w Bibliotece Czartoryskich w Krakowie. W 1939 habilitował się na UJ na podstawie pracy Rzeczpospolita Polska w dobie sejmu inkwizycyjnego 1589-92 i został docentem w Katedrze Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej. Był w gronie pracowników UJ aresztowanych w ramach Sonderaktion Krakau; więziony w Krakowie, Wrocławiu i obozach koncentracyjnych Sachsenhausen i Dachau, został zwolniony w styczniu 1941. Uczestniczył w tajnym nauczaniu uniwersyteckim.