1 - 567 s., 1957 r.

2. - 582 s., 1957 r.

Autor w książkach oparł prawo międzynarodowe na zasadach humanizmu i racjonalizmu, postulował humanitarne traktowanie przeciwnika, jeńców, przestrzeganie umów międzynarodowych, nierozpoczynanie wojen napastniczych. Zalecał pokojowe dochodzenie swoich praw, a za dopuszczalne uznawał tylko wojny (prowadzone w sposób humanitarny) mające na celu obronę lub urzeczywistnienie słusznego prawa. Postulował m.in. prawo wolnego korzystania z mórz wszystkim państwom, humanitarne traktowanie jeńców wojennych, kobiet i dzieci, przestrzeganie umów międzynarodowych, zalecał pokojowe dochodzenie swych praw, a za uzasadnione i sprawiedliwe uznawał tylko wojny mające na celu obronę zagrożonych praw natury. Jednocześnie godził się z istnieniem niewolnictwa. Grotius uważany jest za jednego z twórców prawa natury, wiele jego koncepcji z dziedziny uregulowania stosunków między narodami nie straciło aktualności do czasów współczesnych. Wśród fundamentalnych zasad prawa natury Grotius wymienia: 1. poszanowanie cudzej własności; 2. dotrzymywanie przyjętych zobowiązań; 3. odszkodowanie za wyrządzoną szkodę; 4. karę za popełnione przestępstwa.