Zagadnienia człowieka, istoty zdolnej postrzegać, czuć i myśleć, istoty złożonej z ciała i duszy, stanowiło problem zajmujący już w odległej starożytności umysły najwybitniejszych pisarzy i musiało być podjęte przez autorów chrześcijańskich. Do nich należy Nemezjusz (wiek IV-V), biskup fenickiej Emezy. Jego traktat O naturze człowieka, obecnie po raz pierwszy tłumaczony na język polski, zawiera wiele elementów myśli - zaczerpniętych (i poddanych w dużym stopniu krytyce!) w znacznej części u filozofów pogańskich, jak Platon, Arystoteles czy Posydonius - które miały się odnaleźć w dziełach późniejszych pisarzy chrześcijaństwa jak św. Jan Damasceński, czy św. Tomasz z Akwinu i wielu innych. Św. Tomasz cytuje dzieło Nemezjusza z przekładu na łacinę, dokonanego przez Johannesa Burgundio; tłumacz był przekonany, że przekłada dzieło Grzegorza z Nysy.