Pierwszą część wspomnień Romana Jasińskiego opublikowało Wydawnictwo Literackie w roku 2006 pt. Zmierzch starego świata. Wspomnienia 19001945. Tytuł drugiej części Nowe życie nawiązuje do powiedzenia Witkacego, przed wojną przyjaciela autora. Jasiński porusza we wspomnieniach wątki osobiste i polityczne, opisuje peerelowską codzienność od stalinowskiego terroru, cenzury, do biurokracji i ciągłych kolejek. Nie stroni też od uwag na temat życia osobistego swych przyjaciół, ale nie przekracza granic dobrego smaku, nie chce nikogo kompromitować, natomiast ukazuje, jak dramatyczne były losy osób z jego otoczenia. Opisuje powojenne losy polskiej inteligencji, jej zasługi dla kultury narodowej, jej etos. Nowe życie to barwna i lekka opowieść, w której odżywa duch polskiej gawędy.
Jasiński urzeka czytelnika swoją kulturą, intelektem, elegancją, subtelnym humorem i pogodnym stosunkiem do świata i ludzi.