Dwudziestowieczna teologia katolicka dokonała wielkiego dzieła. Zainicjowała proces przechodzenia od mówienia o wierze w duchu scholastycznym, prawniczym i formalnym, do mówienia o Bogu na sposób ludzki, bliski zarówno duchowi naszej epoki, jak i duchowi biblijnych historii. Modernizacja teologii rozpoczęła się w momencie, gdy potraktowano na serio pytania stawiane przez współczesność. Teologia stanęła przed tym wyzwaniem, i patrząc dziś na rezultaty jej zmagań, możemy uznać, że udało jej się stanąć na wysokości zadania, pomimo trudności i oporu rodzącego się wśród tradycyjnie nastawionego religijnego establishmentu. Autorzy zamieszczonych w niniejszym zbiorze tekstów opowiadają o historii tych zmagań. Do pewnego stopnia zdołano dokonać wewnątrz teologii katolickiej recepcji nowej wiedzy o świecie, o historii, o sposobach rozumienia ludzkiego losu. Rodzi się nadzieja, że nowa teologia dotrze z czasem „pod strzechy” i przemieni życie Kościoła. (z wprowadzenia Tadeusza Bartosia)