Zarządzanie publiczne stanowi jedną z kluczowych orientacji badawczych na gruncie praktycznie zorientowanych nauk społecznych. Jednocześnie jest to kluczowy wymiar funkcjonowania sfery publicznej. Refleksja nad problemami tak rozumianego zarządzania podlega też różnym trendom, pozostaje w związku z dominującymi orientacjami ideologicznymi, a w przypadku Polski – w bezpośrednim związku z zamierzoną konwergencją do zachodnich wzorów, uznawanych – często bezkrytycznie – za godne naśladowania. Teksty, które składają się na tę książkę, przynoszą wielomiarowy obraz zarządzania publicznego. Autorzy podejmują próbę krytycznej prezentacji „nowych idei”, odnoszą się jednak również do koncepcji silnie zakorzenionych w tradycji badawczej. Jednym z wątków, który stanowi klamrę spinającą zainteresowania autorów, jest dostrzeganie dylematu między sprawnością zarządzania a jego uspołecznianiem, partycypacją obywateli w coraz bardziej złożonych procesach funkcjonowania sfery publicznej. Wartością jest wielowymiarowe, często oparte na idealizacji spojrzenie na procesy partycypacyjne. Autorzy zdają się pośrednio zachęcać do nieulegania modom, nowym trendom w debacie nad zarządzaniem publicznym, które pozostają czy to w zgodzie, czy to w opozycji do wpływowych orientacji ideologicznych.