**1. Miłość niedoskonała** - W marzeniach miłość bywa doskonała. Bywa, że uczucie trzeba sobie samemu wymyślić. Czasem na odległość, nie zawsze wiedząc, co nas czeka u mety, tam, gdzie spełniają się marzenia. Bohaterka MIŁOŚCI NIEDOSKONAŁEJ gotowa jest w pogoni za szczęściem przepłynąć morze, lecz ścieżka jej losu okazuje się bardziej kręta niż się z początku wydaje - 269 s., 1991 r. **2. Samotność doskonała** - Już prawie rozwódka, samotna matka maleńkiej córeczki, lekarka miotana niczym liść po różnych miastach Polski pierwszych lat powojennych - oto bohaterka powieści. Przychodzi jej borykać się z własnym zawikłanym losem szukając pomocy u bliskich. Nie wszystko układa się różowo, a w kolejnych miejscach pobytu śmiech gości rzadziej niż łzy - 249 s., 1991 r. **3. Starość doskonała** - Mężczyźni przychodzą i odchodzą, a życie kobiet toczy się dalej. Bohaterka głośnego cyklu Krystyny Nepomuckiej wreszcie wkroczyła w pogodny czas doskonałości. Życiowe chmury, które przysporzyły jej tylu trosk, teraz wreszcie rozpraszają się, a codzienna egzystencja rysować się zaczyna w jasnych barwach - 260 s., 1991 r. **4. Kochanek doskonały** - Najtrudniej kobiecie znaleźć takiego mężczyznę, o którym marzy po nocach. Zwłaszcza kobiecie samotnej... Bohaterka tej książki wróciła z Londynu do Warszawy, gdzie wśród zabieganego życia, lekarskiej codzienności, kłopotów z dorastającą córką oraz komicznych perypetii z rozwiedzionym mężem, a także wśród bogatej galerii męskich potworów, nadal poszukuje Tego Jedynego - 278 s., 1991 r. **5. Małżeństwo niedoskonałe** - Perypetie koszmarnego Busia, jego fatalnie poślubionej żony i wielu innych postaci bawią nadal tak samo jak wtedy, gdy Małżeństwo niedoskonałe opublikowano po raz pierwszy. A wszystko rozpoczyna najbardziej ponoć skandaliczne zdanie kobiece wydrukowane po polsku w ostatnim pięćdziesięcioleciu: Cnotę straciłam o piątej rano - 257 s., 1990 r. **6. Rozwód doskonały** - jest kontynuacją losów bohaterki powieści "Małżeństwo niedoskonałe" oraz jej patologicznej rodziny. Bohaterka po rozwodzie z mężem usiłuje dojść do siebie i zacząć nowe życie, ale przeszkodzi jej w tym wybuch wojny. Spojrzenie na II wojnę jest w utworze Nepomuckiej bardzo ciekawe - 154 s., 1990 r.