Przez produkcyjność lasu (zwaną również wydajnością) rozumie się wielkość bieżącego przyrostu miąższości, jakości i wartości drzewostanów w odniesieniu do jednostki powierzchni leśnej, na której ten przyrost się odbywa.

W nauce o produkcyjności lasu przez to pojęcie rozumie się natomiast ilość drewna wyprodukowanego przeciętnie rocznie z jednostki powierzchni (m3/ha/rok) w ciągu całego cyklu produkcyjnego.

Zróżnicowane warunki produkcji leśnej, wynikające z czynników obiektywnych (struktura siedlisk) oraz z czynników zależnych od człowieka (działalność człowieka w lesie i poza lasem) powodują, że produkcyjność lasu jest także zróżnicowana. Stan produkcyjności różnych obszarów leśnych można ocenić na podstawie porównania potencjalnej produkcyjności siedlisk leśnych z aktualnymi możliwościami produkcyjnymi drzewostanów.

Produkcyjność potencjalna określa wielkość masy drzewnej możliwej do wyprodukowania przy optymalnym wykorzystaniu siedliska leśnego i drzewostanu w toku całego cyklu produkcyjnego. Miarą tych możliwości jest przyrost roczny w m3 brutto na 1 ha, określany jako przyrost bieżący lub przeciętny.

Produkcyjność aktualna oznacza natomiast wielkość masy drzewnej produkowanej rocznie na jednostce powierzchni przy aktualnym stanie lasu. Miarą produkcyjności aktualnej jest również roczny przyrost miąższości wyrażony w m3 brutto na 1 ha.

Porównanie wskaźników aktualnej oraz potencjalnej produkcyjności lasu orientuje o stopniu wykorzystania produkcyjnych możliwości siedlisk w badanym obszarze leśnym.

Na przestrzenne zróżnicowanie produkcyjności lasów w Polsce mają wpływ następujące czynniki:

• struktura siedlisk leśnych i stopień ich zniekształcenia lub degradacji,

• skład gatunkowy drzewostanów wynikający zarówno z granic naturalnych zasięgów drzew leśnych, jak i działalności człowieka,

• struktura wiekowa drzewostanów,

• sposoby zagospodarowania,

• występujące zagrożenia i szkody, które mają wyraźnie regionalny charakter.