Dzieło to przynależy do sfery Jogi. Jego podstawowym zadaniem jest wzmacnianie i równoważenie siły fizycznej, mentalnej, emocjonalnej i psychicznej, co niezwykle korzystnie wpływa na system nerwowy. Autor wykłada jasno i zwięźle zasadnicze metody joginów i ich ulubione ćwiczenia, które może wykonywać każdy, zarówno nowicjusz, jak i zaawansowany Adept. Posługuje się przy tym terminami utartymi na Zachodzie, unikając nazw sanskryckich, by ułatwić czytelnikowi ich zrozumienie. Życie uzależnione jest w całości od aktu Oddychania, stanowiącego najważniejszą ze wszystkich czynności ciała. Świadome władanie procesem Oddychania przedłuża nasze dni na ziemi, potęgując nasze siły życiowe i odporność, oddychanie niepełne i niedbałe je skraca, czyniąc człowieka podatnym na choroby. Prawidłowe Oddychania oddziałuje również na sferę umysłową człowieka, poziom jego energii, uwalnianie niepożądanych, czyli negatywnych emocji, co z kolei ma ogromny wpływ na rozwój duchowy człowieka. Człowiek pierwotny oddycha prawidłowo. Jeżeli oddaje się cywilizowanemu trybowi życia przejmuje szkodliwe nawyki chodzenia, stania i siedzenia, pozbawiające go naturalnego Oddychania, którym obdarzyła go przyroda. Stąd jedynie garstka ludzi w wysoko rozwiniętych społecznościach oddycha poprawnie. Ilość Prany w całości uzależniona jest od właściwego Oddychania. Pranę natomiast możemy zbierać i pożytkować z korzyścią dla samych siebie i innych. Przy jej pomocy możemy np. skutecznie leczyć, również na odległość, czy pożytkować do bardzo wielu innych celów. Cytaty z ksiązki: Na Zachodzie przyzwyczajono się wyobrażać sobie bardzo powierzchownie, kim są "jogini", jaka jest ich filozofia i wpływ. Podróżnicy przybyli z Indii opowiadają różne historie o hordach fakirów, żebraków i różnych sztukmistrzów, zagradzających drogi w Indiach i nazywających siebie bezwstydnie "joginami". Wszyscy ci ludzie istnieją, to prawda, ale nazywać ich "joginami" to obelga dla prawdziwego jogina, tak samo, jak niedorzeczne jest dla zasłużonego chirurga słuchać, że lekarzem nazywają cyrulika lub "profesorem" ulicznego sprzedawcę znachorskich środków. W Indiach, tak jak i w innych wschodnich krajach, żyli dawniej ludzie, którzy poświęcali czas i siły ucząc się metod rozwoju sił człowieka: fizycznych, umysłowych i duchowych. Doświadczenia pierwszych pokoleń tych poszukiwaczy przekazywali przed wiekami nauczyciele uczniom: stopniowo stworzono naukę zwaną "Jogą", a osobom poszukującym prawdy nadano imię "jogina" - od sanskryckiego słowa "jug" - co znaczy "jednoczyć". "Joga" dzieli się na kilka rozdziałów, zaczynając od nauczania o władaniu ciałem, aż do nauk o sposobach osiągnięcia wyższego rozwoju duchowego. Nie będziemy mówili tutaj o zaawansowanych przypadkach, chyba że będzie to konieczne. "Nauka o Oddychaniu" zbliża się bardzo często do sfery "Jogi" i chociaż pierwszym jej zadaniem jest rozwój w człowieku sił fizycznych, niektóre cechy tego systemu pomagają też duchowemu rozwojowi.