Pierwszy tom Najnowszej historii politycznej Polski - doskonale opracowanej, bardzo obszernej syntezy dziejów Polski w latach 1864-1945. Została napisana w Londynie w latach sześćdziesiątych i tam też ukazała się po raz pierwszy. Tom pierwszy obejmuje lata 1864-1914. Okres ten jest omówiony w pięciu rozdziałach: "Po klęsce styczniowej", "Okres przeobrażeń", "W przededniu rewolucji", "Rewolucja roku 1905", "Po drodze do czynu zbrojnego". Treść uzupełniona jest licznymi przypisami i fotografiami oraz indeksem nazwisk i miejscowości. Władysław Pobóg-Malinowski - porucznik artylerii Wojska Polskiego, historyk. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił służbę w 21 Pułku Artylerii Polowej w garnizonie Kraków (1923), Szefostwie Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie (1924), 12 Pułku Artylerii Polowej w Złoczowie (1928) i Wojskowym Biurze Historycznym w Warszawie (1929). 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów artylerii. Służbę w wojsku łączył ze studiami wyższymi (polonistyka i Szkoła Nauk Politycznych). Do 1 października 1932 pozostawał w stanie nieczynnym. Od 1931 naczelnik Wydziału Historyczno-Naukowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W 1934 był oficerem rezerwy 1 Pułku Artylerii Najcięższej w Górze Kalwarii. W 1944 powołany został do polskiej służby zagranicznej, z której wycofał się w 1945. W latach 1944–1945 był współtwórcą i jednym z dwóch głównych redaktorów sekcji polskiej Radia Francuskiego. Po II wojnie światowej na emigracji.