"Naga małpa", rozprawa o naturze ludzkiej wydana po raz pierwszy w 1967 roku, stała się kamieniem milowym antropologii i psychologii drugiej połowy XX wieku. Sprowokowała liczne dyskusje w rodowisku naukowców, łamiąc seksualne i religijne tabu; fakt ten nie przeszkodził jej jednak w zjednaniu sobie milionów czytelników na całym świecie. Autor, z wykształcenia zoolog, pisał w niej o ludziach jako "nagich małpach" - szczególnym gatunku "pozbawionych owłosienia prymatów". W 1969 Desmond Morris opublikował "Ludzkie zoo", a dwa lata później "Zachowania intymne" - kolejne części klasycznej już trylogii noszącej ten sam tytuł co tom pierwszy. W tomie "Naga małpa" autor stara się pokazać, iż uważane za czysto ludzkie zachowania to w rzeczywistości typowe głównie dla małp, kulturowo zniekształcone i wystylizowane popędy i odruchy zwierzęce. Tam, gdzie zachowanie człowieka różni się zdecydowanie od zachowania małp, miało miejsce jego "udrapieżnienie", tj. nałożenie pewnych właściwości psychologicznych cechujących zespołowo polujące ssaki drapieżne na stare "małpie podłoże". W rezultacie, w jednych dziedzinach człowiek pozostaje typowym naczelnym; w innych przeważają u niego cechy ssaka-drapieżcy. Uzbrojony w powyższy klucz Desmond Morris odkrywa prawdziwą naturę różnych ludzkich obyczajów, upodobań i instytucji, szczególnie dużo uwagi poświęcając obyczajom seksualnym.