Myślą przewodnią książki Edwarda Hołoda "Moje życie. Wspomnienia i przemyślenia" było przekazanie młodym ludziom swych przemyśleń dotyczących życia i praw nim rządzących. Przez pryzmat swych ciężkich losowych doświadczeń - dorastania w czasie II wojny światowej, przedwczesnej śmierci ojca, choroby i śmierci matki, rezygnacji ze studiów wyższych, problemów psychicznych żony, będącej przyczyną rozpadu jego małżeństwa, utraty majątku i zerwania kontaktów z synem - autor pokazuje, że nawet najtrudniejsze życiowe problemy mają swoje rozwiązanie. Pragnie przy tym, by czytelnicy jego autobiografii uzmysłowili sobie, że żadne desperackie kroki, jak np. uciekanie w nałogi czy nawet samobójstwo, nie są rozwiązaniem. Ratunkiem może być za to pomoc przyjaciela, znalezienie pasji, skoncentrowanie się na pracy zawodowej, jeśli ta przynosi satysfakcję, dbanie o domowe ognisko - słowem, zajęcie swego czasu i swych myśli czymś pożytecznym.
Autobiograficzna powieść Edwarda Hołoda to przede wszystkim powieść o życiu, ze wszystkimi jego blaskami i cieniami. Autor ze swadą opowiada o swoim życiu od najwcześniejszych lat dzieciństwa do chwili obecnej, przytaczając przy tym liczne anegdoty z życia prywatnego oraz zawodowego, w tle jego opowieści pobrzmiewają zaś wydarzenia historyczne, które miały wpływ na życie każdego Polaka.