Czasopismo zatytułowane „Młody Technik” było wydawane od roku 1932 w Poznaniu przez Leona Rudawskiego. Według wstępu do numeru 1 swoim zakresem miało obejmować działy: Roboty ręczne, Modelarstwo lotnicze, Radiotechnika, Fotografia, Wynalazki oraz Poradnik techniczny[1].

Obecny „Młody Technik” jest następcą czasopisma „Młody Zawodowiec” wydawanego od 1935 do 1950. Tytuł ten był przeznaczony dla uczniów szkół zawodowych i techników, nowo powstałych w latach 30. w efekcie reformy jędrzejewiczowskiej. Zbigniew Przyrowski pracował w redakcji pod koniec lat 40. Kiedy profil czasopisma zaczęto rozszerzać o uczniów szkół handlowych i rzemieślniczych stwierdził, że trzeba „zmienić profil czasopisma i nastawić je na młodzież o zainteresowaniach technicznych, czyli stworzyć pismo popularnonaukowe dla młodzieży szkół średnich”[2].

W efekcie w 1950 wydawanie „Młodego Zawodowca” zakończono, a Zbigniew Przyrowski objął stanowisko redaktora naczelnego nowo-powstałego „Młodego Technika”, które to zajmował przez następne 30 lat, do lipca 1981. Czasopismo objęło zakres przedwojennych czasopism: Młodego Technika (część warsztatowa i zajęcia praktyczne) i Młodego Zawodowca (część ogólna)[3].

W 1953 czasopismo stało się miesięcznikiem.

W czasach Polski Ludowej i PRL wydawane było przez Naszą Księgarnię. Redakcja mieściła się przy ul. Smulikowskiego 4 (w latach 1952–1992 ulica nosiła imię Władysława Spasowskiego). Od września 1993 do czerwca 1995 został przejęty przez wydawnictwo Lupus, a od października 1995 jest wydawany przez wydawnictwo AVT.

Nakład w 1985 wynosił 250 tys. egzemplarzy, zazwyczaj z trudem dostępnych w kiosku, w porównaniu z 40 tys. obecnie.