Tomasz, uznany, młody naukowiec, pragnąc uciec przed wyrzutami sumienia spowodowanymi samobójczą śmiercią swego ojca, przyjmuje zaproszenie na kongres psychologiczny we Władywostoku. Decydując się na podróż koleją transsyberyjską nie wie, że będzie przyczyną wypadku, który w efekcie doprowadzi go do konfrontacji z jednym z najmocniejszych buriackich szamanów. To zdarzenie zmusi ich obu do przewartościowania swych skrajnie odmiennych światopoglądów, a szamańskie rytuały na dobre połączą ich losy. Od tej chwili życie naukowca jak i Buriata już nigdy nie będzie tym, czym było do tej pory.
Akcja zaczyna się na pogrzebie, w trakcie którego źle przytwierdzone trumienne wieko odsłania twarz nieboszczyka, a wraz z nią, martwe, lecz wciąż otwarte spojrzenie, wymierzone wprost w oczy Tomasza. Następnie próba uniknięcia stypy, a co za tym idzie pytań o okoliczności śmierci ojca. Rodzące się w bohaterze wyrzuty sumienia, skłaniają go do przyjęcia zaproszenia na kongres psychologiczny we Władywostoku oraz do podróży koleją transsyberyjską. Punkt zwrotny następuje jednak w chwili zapaści alergicznej naukowca. Tomasz budzi się w drewnianej chacie na odludziu, a jego opiekunką okazuje się być stara Buriataka i jej pięcioletnia wnuczka. Od tej chwili następuje cały szereg tajemniczych zdarzeń, które doprowadzają do konfliktu i próby zabójstwa Tomasza przez szamana. Ten moment uświadamia im obu, że zemsta, która w pewnym momencie zawładnęła ich życiem, nie jest w stanie wymazać z ich pamięci popełnionych przez nich czynów.