Biografia Bułhakowa to zapis zmagań pisarza z rzeczywistością; od powodzenia do klęski, od pozycji najpopularniejszego moskiewskiego dramaturga do opuszczonego i zapomnianego wewnętrznego emigranta, skazanego do końca życia na pisanie do szuflady. Ponowne odkrycie po latach dorobku pisarza, a zwłaszcza publikacja dzieła jego życia, powieści Mistrz i Małgorzata , zapewniły mu miejsce wśród najwybitniejszych twórców XX wieku. Michaił Afanasjewicz Bułhakow (ros. Михаи́л Афана́сьевич Булга́ков; ur. 3 maja 15 maja 1891 w Kijowie, zm. 10 marca 1940 w Moskwie) – rosyjski pisarz i dramaturg. Twórca m.in. Mistrza i Małgorzaty, jednego z najważniejszych dzieł XX w. Michaił Bułhakow urodził się jako najstarsze dziecko historyka religii i profesora Kijowskiej Akademii Duchownej Afanasija Iwanowicza (1859–1907) i prowadzącej stancję w Kijowie (dla dzieci swoich krewnych, które przyjeżdżały na studia do Kijowa) Warwary Michajłowny z domu Pokrowskiej (1869–1922). Pisarz miał sześcioro rodzeństwa: Wierę (1892–1973), Nadieżdę (1893–1971), Warwarę (1898–1957), Mikołaja (1898–1966), Iwana (1900–1969) i Helenę (1902–1954). Afanasij Bułgakow zmarł w 1907 r. na chorobę nerek. Mimo skromnych warunków materialnych rodzina Bułhakowów interesowała się teatrem i muzyką, prowadziła nawet amatorską scenę. Michaił Bułhakow kształcił się w Pierwszym Kijowskim Gimnazjum, a od 1909 roku studiował medycynę na Imperatorskim Kijowskim Uniwersytecie św. Włodzimierza. Pomimo rozpaczy rodzin 26 kwietnia 1913 roku poślubił Tatianę Łappę, poznaną w 1908 r. córkę saratowskiego naczelnika izby skarbowej.