Odbył studia chemiczne i budowlane na Politechnice Ryskiej. Od 1907 wykładał w Szkole Wawelberga i Rotwanda. W 1915 podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Z uczelnią tą związany był do końca życia pełniąc funkcję: dziekana Wydziału Inżynierii Budowlanej i Inżynierii Rolnej (w latach 1915-1916), dziekana Wydziału Inżynierii Budowlanej (1916-1920) i dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej (1920-1921). Jednocześnie przez 20 lat (1915-1935) kierował najpierw Zakładem, a następnie Katedrą Mechaniki Teoretycznej. Profesor zwyczajny od 1919.

Był organizatorem (1917) i pierwszym dyrektorem Państwowej Szkoły Mierniczej w Warszawie oraz współorganizatorem Towarzystwa Kursów Technicznych w Warszawie i Warszawskiego Towarzystwa Politechnicznego. Był także członkiem Akademii Nauk Technicznych i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1]. Od czasu studiów w Rydze należał również do Korporacji Akademickiej Welecja, której był kuratorem na Politechnice Warszawskiej w latach 1916-1935.

Jego zainteresowania zawodowe skupiały się wokół teorii sprężystości, termodynamiki oraz hydrauliki. Był autorem nowoczesnego podręcznika z zakresu mechaniki teoretycznej. Praca ta przez wiele lat była podstawowym podręcznikiem mechaniki w polskich wyższych uczelniach technicznych.

W 1929 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.