Zestaw zawiera: 

Ludzie Stamtąd-1935r.277str

Wieczne Zmartwienie-1935r, 384str

Bogumił i Barbara- 1934r., 396str

Uśmiech Dzieciństwa-1936r,139str

Miłość-1935r,448str

Nowelistka, powieściopisarka, eseistka, tłumaczka. Urodziła się 6 października 1889 w Russowie pod Kaliszem, zmarła 19 maja 1965 w Warszawie.

Maria Dąbrowska była nowelistką, powieściopisarką, eseistką, autorką dramatów historycznych (Geniusz sierocy, Stanisław i Bogumił), opowiadań dla dzieci i młodzieży (Marcin Kozera, Wilczęta z czarnego podwórza), tłumaczką m.in. opowiadań Czechowa i Gorkiego, Pamiętników Samuela Pepysa i Nielsa Lyhne Duńczyka Petera Jakobsena.

Dąbrowska pochodziła z rodziny zubożałej szlachty - była córką Józefa Szumskiego, powstańca z 1863 roku, zarabiającego na życie jako administrator majątków ziemskich, i Ludomiry z Gałczyńskich. Rodzice zapewnili jej staranne wykształcenie - kolejno na pensji Heleny Semadeniowej w Kaliszu, w rosyjskim gimnazjum żeńskim i - po udziale w strajku szkolnym - na pensji Pauliny Hewelke w Warszawie. W latach 1907-1914 pisarka studiowała nauki przyrodnicze, a następnie socjologię i ekonomię na uniwersytetach w Lozannie i w Brukseli, a także przebywała w Londynie jako stypendystka Fundacji Kooperatystów. W tym czasie zainteresowała się koncepcjami Edwarda Abramowskiego, filozofa i teoretyka spółdzielczości (echa jego poglądów można zauważyć w niektórych wypowiedziach Agnieszki z Nocy i dni). W kraju pracowała jako nauczycielka geografii w Kaliszu (1910), a w latach 1918-1924 - w Ministerstwie Rolnictwa. Z tej ostatniej posady zrezygnowała, by zająć się pracą literacką - i to w momencie, gdy za parę miesięcy miała uzyskać wcześniejsze uprawnienia emerytalne z tytułu pracy na rzecz niepodległości.