W pracy zaprezentowano listy Dawida Lazera i Marka Chagalla. Dawid Lazer pochodził z Krakowa. Był synem Szymona Menachema Lazera, hebraisty i redaktora Ha-Micpe, absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, redaktorem Nowego Dziennika (syjonistycznej gazety w języku polskim). W 1941 r. przez ZSRR dotarł do Palestyny i osiadł w Tel Awiwie. Należał do grona założycieli izraelskiej gazety Maariw. Wchodził w skład zarządu Związku Pisarzy Hebrajskich, był sekretarzem i skarbnikiem hebrajskiego PEN Clubu. Podróże literackie były pasją Lazera i tematem wielu jego prac publicystycznych, część z nich poświęcona została spotkaniom z Markiem Chagallem, który obok Picassa był najwybitniejszym malarzem w swoim pokoleniu, przy czym, jak mawiał Lionello Venturi: Picasso prezentuje tryumf inteligencji, Chagall chwałę serca. Książka obejmuje problemy polskiej literatury w Izraelu, dużo miejsca poświęcono utworowi Jerzego Ficowskiego List do Marc Chagalla, a także relacjom Chagalla z Izraelem i kulturą żydowską.