Tomus I, 1931r., 471 str.

Tomus II, 1933r., 566 str. 

Tomus III, 1940r., 697 str. 

Teologia (gr. θεος, theos, „Bóg”, + λογος, logos, „nauka”) lub sacra doctrina (święta nauka) – dyscyplina wiedzy rozwinięta w chrześcijaństwie[1]. Pierwotnie była opisem interwencji Boga w życie ludzkiej społeczności i była ściśle związana z liturgią[2]. Na chrześcijańskim Zachodzie, wraz z rozwojem teologii scholastycznej, środek ciężkości przeszedł na wyjaśnianie świata w jego relacji do Boga, z użyciem metod filozoficznych. Stanowi metodyczne studium prawd religijnych objawionych przez Boga, w myśl maksymy łac. fides quaerens intellectum – wiara szukająca zrozumienia[3]. W tradycji myśli europejskiej, przynajmniej od średniowiecza, kiedy dała początek uniwersytetom, była uznawana za dziedzinę naukową[4]. Przez analogię można mówić o refleksji teologicznej również w innych religiach monoteistycznych[1]. Współcześnie, naukowość teologii bywa kwestionowana przede wszystkim przez uczonych przyjmujących pozytywistyczny punkt widzenia. Podaje się w wątpliwość zasadność uznawania pytań o Boga za naukowe[5]. Ukazuje się trudności z weryfikowalnością stawianych przez teologię hipotez ze względu na jej związki z wiarą[6] oraz przyjęcie dogmatów jako punktu wyjściowego[7], co – w rozumieniu tych uczonych – wydaje się stać w sprzeczności z metodą czy paradygmatem naukowym. Polemikę z tymi zarzutami przedstawił m.in. papież Benedykt XVI w Wykładzie ratyzbońskim[8]. Także w Polsce stanowiska są podzielone. Teologia znajduje się na liście dziedzin naukowych ustalonej w 2005 r. przez Centralną Komisję do Spraw Stopni i Tytułów[9]. Jednak część uczonych chce usunięcia teologii z klasyfikacji dziedzin naukowych