Książka wyjątkowa w całej literaturze poświęconej Zygmuntowi Freudowi. Autor w sposób prosty i logiczny analizuje dzieło Freuda. Pokazuje, jak się ono kształtowało i na tej podstawie dokonuje jego oceny - jest ona negatywna. Całość kończą obszerne rozważania o sytuacji psychoanalizy dzisiaj. Najważniejsza teza tej książki, dotycząca metody stosowanej w psychoanalizie, streszcza się w symbolu „zamkniętego kręgu" - to, co pacjent mówi psychoanalitykowi, zdeterminowane jest przez oczekiwania, które psychoanalityk nieświadomie przekazuje pacjentowi. Tego rodzaju nieświadomy wpływ znakomicie ilustruje obraz André Brouilleta z 1887 roku Une leçon clinique a la Salpetriere. Przedstawia on pacjentkę Charcota, właśnie wchodzącej w drugie stadium ataku histerycznego, obejmujące słynny arc de cercle (łuk histeryczny). Widzi ona przed sobą zawieszony na ścianie duży rysunek, przedstawiający pacjentkę wygiętą właśnie w taki łuk. Freud bronił Charcota przed zarzutami, że nieświadomy wpływ odgrywa tu istotną rolę, był jednak w błędzie. Ten sam błąd popełnił potem we własnej pracy. Z tego zamkniętego kręgu Zygmunt Freud nie zdołał się nigdy wyzwolić.