Prawo wekslowe – zbiór przepisów prawnych regulujący instytucje specyficzne dla weksla jako papieru wartościowego. Wydany ustawą z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe, z mocą obowiązującą od 1 lipca 1936 r. Uchwalenie Prawa wekslowego wiązało się z ratyfikowaniem przez Polskę trzech konwencji genewskich podpisanych 6 czerwca 1930 r., a to konwencji w sprawie jednolitej ustawy o wekslach trasowanych i własnych, konwencji o uregulowaniu pewnych kolizji ustaw w przedmiocie weksli trasowanych i własnych oraz konwencji dotyczącej opłaty stemplowej w przedmiocie weksli trasowanych i własnych. Ustawa polska stanowi tłumaczenie jednolitej ustawy wekslowej. Wraz z jej wejściem w życie przestało obowiązywać rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 14 listopada 1924 r. o prawie wekslowym. Prawo wekslowe składa się z trzech tytułów, które z kolei dzielą się na działy: Tytuł I – Weksel trasowany – art. 1-100 Tytuł II – Weksel własny – art. 101-104 Tytuł III – Przepisy tymczasowe i przejściowe – art. 105-111. Akty wykonawcze do ustawy: rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 listopada 1936 r. o niszczeniu odpisów protestów weksli i czeków rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 października 1965 r. w sprawie sporządzania protestów weksli przez urzędy pocztowe. ! Uwagi: Oprawa lekko zarysowana. Brzegi stron minimalnie zakurzone.