Stanisławski Jan (1860-1907), polski malarz. Jeden z czołowych przedstawicieli polskiego modernizmu, współzałożyciel i prezes towarzystwa Sztuka, od 1897 profesor w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Wybitny pedagog, twórca szkoły pejzażu opierającego się na studiach plenerowych. Jego pejzaże, na ogół niewielkich rozmiarów, mają charakter syntetyczny, malowane są za pomocą dużej plamy barwnej.

W twórczości Stanisławskiego zaznacza się wpływ J. Chełmońskiego i S. Wyspiańskiego, m.in. w akcentowaniu linearnego charakteru konarów drzew i kwiatów, zbliżał się do secesji pozostając jednakże impresjonistą. Niektóre prace: Bodiaki (ok. 1897), Topole (1900), Lato (po 1900), Obłok (1903), Sobór Michajłowski w Kijowie (ok. 1903), Słoneczniki i chaty (1905), Brama wśród drzew (ok. 1905).