Jan Stanisław Sztolcman (ur. 19 listopada 1854 w Warszawie, zm. 29 kwietnia 1928 tamże) – polski zoolog, podróżnik, ornitolog i myśliwy.

Jan Sztolcman jako jeden z pierwszych zoologów i Polaków opisał m.in. kolibry (Loddigesia mirabilis) żyjące w dolinach Kordylierów. Podczas swoich podróży, prócz opisywania różnych gatunków fauny i flory, wiele uwagi poświęcił na opisaniu ludności indiańskiej napotykanej podczas swoich wypraw. Najbardziej interesowały go plemiona zamieszkujące peruwiańskie wybrzeża i okolicy miasta i pustyni Sechura – Indian Yunka oraz wybrzeży Ekwadoru – Indian Tumbez. W relacjach zoologa znaleźć można również opisy innych plemion, Indian Jivaro, zamieszkujących sierrę peruwiańską, Indian Aguaruna i Cashibo oraz mieszkańców selwy peruwiańskiej.

Jan Sztolcman od 1924 r. prowadził wykłady z łowiectwa w warszawskiej Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Był inicjatorem programu ochrony żubra. W maju 1923 r. na Międzynarodowym Kongresie Ochrony Przyrody w Paryżu jako delegat Państwowej Komisji Ochrony Przyrody przedstawił polski projekt ratowania gatunku opierający się na doświadczeniach Ligi Ochrony Bizona Amerykańskiego.

Nazwiskiem badacza nazwano wiele gatunków ptaków i zwierząt. Dla ornitologów znane są Phoenicothraupis stolzmanni, Colaptes stolzmanni, Catharus dryas stolzmanni oraz nazwa ssaka Mustela stolzmanni.