Louis Daniel Armstrong (pseudonim artystyczny Satchmo lub Pops) (ur. 4 sierpnia 1901 w Nowym Orleanie, zm. 6 lipca 1971 w Nowym Jorku) – amerykański trębacz i wokalista jazzowy. Wyróżniał się stylem gry na trąbce i wokalistyką jazzową, do której wprowadził śpiew scatem.

W 1990 Louis Armstrong został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame. Jego imieniem nazwany został stadion w kompleksie tenisowym USTA National Tennis Center.

Armstrong urodził się w biednej rodzinie w Nowym Orleanie w stanie Luizjana. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce terpentyny, a jego matka i siostra były prostytutkami. Zaniedbany wychowawczo włóczył się po ulicach, skąd trafił do zakładu poprawczego. Na początku uczył się grać na kornecie (podobny do trąbki instrument popularny wśród nowoorleańskich muzyków) w grupie New Orleans Home for Colored Waifs od Bunka Johnsona, Buddy’ego Petita i Joe „King” Olivera.

W 1922 Armstrong przeprowadził się do Chicago, gdzie został zaproszony przez Joe „King” Olivera do gry w Creole Jazz Band. Armstrong dokonał tu swoich pierwszych nagrań, grając drugi kornet w grupie Olivera.

Następnie prowadził własne zespoły Hot Five i Hot Seven. W latach trzydziestych nagrywał z big bandami Fletchera Hendersona oraz własnym.

Po II wojnie światowej prowadził mniejsze zespoły pod nazwą All Stars.

W latach 60. odbył tournée artystyczne, podczas którego odwiedził kilka państw afrykańskich. Wówczas doszło do jego krótkiego spotkania z polskim reportażystą, Ryszardem Kapuścińskim.

Występował często w duecie z Ellą Fitzgerald.