García Lorca Federico (1898-1936), hiszpański poeta i dramaturg. Studiował literaturę i prawo w Grenadzie i Madrycie. Zajmował się także muzyką pod kierownictwem wybitnego kompozytora M. de Falla oraz rysunkiem. 1929-1930 podróż do USA i na Kubę, co zainspirowało go do wydania tomiku Poeta en Nueva York (1948). 1931 uruchomił objazdowy teatr La Barraca. 1936 współzałożyciel antyfaszystowskiego związku hiszpańskiej inteligencji. Na jego twórczość miało wpływ tzw. pokolenie 1898, stawiające na folklor, który pojawia się w jego twórczości zarówno w wierszach, np. ludowe obyczaje i przyroda Andaluzji w Romancach cygańskich (1928, wydanie polskie 1949), jak w dramatach: Krwawe gody (1933, przekład polski 1947), Yerma (1951, przekład polski 1951), Panna Rosita czyli język kwiatów (1935, wydanie polskie 1951), Dom Bernardy Alba (1936, wydanie polskie 1950), Mariana Pineda (1928, adaptacja polska 1950). Także krótkie groteski sceniczne, zebrane w polskim wyborze pt. Teatro breve (1966). Ponadto w przekładach na język polski m.in.: Wybór wierszy (1950), Wiersze i dramaty (1951), Wiersze (1952, Londyn), Poezje wybrane (1958), Od pierwszych pieśni do słów ostatnich (1987), Romancero cygańskie - romancero gitano, (1992, wydanie po polsku i hiszpańsku), Dramaty (1968). Zginął w czasie wojny domowej rozstrzelany przez zwolenników F. Franco.