Pierwsza w nauce polskiej monografia litanii napisana przez literaturoznawcę z wykorzystaniem metod poetyki historycznej i teoretycznej.
Książka zawiera zwięzłą rekonstrukcję genezy litanii w kulturach starożytnych. Dogłębnie i wieloaspektowo przedstawia sposób powiązania gatunku z chrześcijańskim obrazem świata. Bada obecność litanii w literaturze polskiej od XI do XXI wieku jako tysiącletni proces przenikania się elementów religijnych i poetyckich. Opisuje udział litanii w narodzinach lub rozwoju innych gatunków literackich (akatyst, credo, godzinki i inne).
Metody wersologii używa do oceny wpływu litanii na kształtowanie się form wiersza polskiego, zwłaszcza w poezji współczesnej (Hartwig, Podsiadło, Różewicz, Twardowski, Wierzyński, Wojaczek i inni). Porusza charakterystyczne dla kultury polskiej zjawiska nadreprezentatywności litanii pisanych przez kobiety (Konopnicka, Iłłakowiczówna, Kamieńska, Szymborska) oraz zawłaszczenia przez poezję nurtu litanii patriotycznych (wzorce litanii Mickiewicza i Ujejskiego).
Książka napisana przystępnym językiem prezentuje litanię jako formę dynamiczną, wyposażoną w bogaty, nadal nie wyeksploatowany potencjał znaczeniowy i artystyczny.