Klementyna Hoffmanowa z domu Tańska[a] (ur. 23 listopada 1798 w Warszawie, zm. 21 września 1845 w Passy) – polska pisarka, prozaiczka, dramatopisarka, tłumaczka, redaktorka, wydawczyni, pedagożka i działaczka społeczna.

Była pierwszą kobietą w Polsce utrzymującą się z własnej pracy twórczej i pedagogicznej oraz jedną z pierwszych polskich pisarek tworzących utwory dla dzieci i młodzieży.

Debiutowała w 1819 roku traktatem moralizatorskim Pamiątka po dobrej matce, czyli ostatnie jej rady dla córki. Wydawała popularne pismo Rozrywki dla Dzieci (1824–1828). Jej książki dla dzieci zdobyły szerokie grono odbiorców na przestrzeni kilku pokoleń. Opublikowała szereg powieści, m.in. Listy Elżbiety Rzeczyckiej do przyjaciółki swej Urszuli*** za panowania Augusta III pisane (1824) oraz Dziennik Franciszki Krasińskiej w ostatnich latach Augusta III pisany (1825). Ta ostatnia praca, przetłumaczona na szereg języków, była określana jako jedna z pierwszych polskich powieści psychologicznych.