Jerzy Giedroyc i Teodor Parnicki w latach 1946-1968 wymienili łącznie 625 listów. Dokumentują one niemal cały okres pobytu autora Nowej baśni w Meksyku. Stanowią nieocenione źródło nie tylko dla badaczy jego życia i twórczości, ale też dla wzrastającego w ostatnim czasie kręgu jego czytelników. Jednocześnie są kopalnią wiadomości do przyszłego monograficznego opracowania historii Instytutu Literackiego w Maisons-Laffitte. Na ich podstawie można z dużą skrupulatnością zrekonstruować strategię, jaką Giedroyc stosował w swoich politycznych grach tak z ośrodkami opiniotwórczymi emigracji, jak i z władzami komunistycznymi w kraju dla poszerzenia swobód kulturalnych w Polsce w latach 50. i 60. XX stulecia. Z listów wyłania się ciekawy portret Teodora Parnickiego człowieka i pisarza, postaci o bardzo skomplikowanej genealogii duchowej.