Rzeczoznawca majątkowy – osoba fizyczna posiadająca w Polsce uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości nadane przez Ministra Infrastruktury lub jego poprzedników prawnych w trybie ustawy:

z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne,

z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami.

Uprawnienia zawodowe uzyskuje się przez zdanie egzaminu przed Państwową Komisją Kwalifikacyjną. Aby być dopuszczonym do postępowania kwalifikacyjnego, którego częścią jest egzamin, należy posiadać wykształcenie wyższe. Oprócz tego należy mieć ukończone studia podyplomowe z zakresu wyceny nieruchomości. Obowiązek ten nie dotyczy osoby, która ukończyła studia wyższe o programie zgodnym z minimami programowymi dla studiów podyplomowych. Stosowne minimum programowe określa minister właściwy ds. budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej - obecnie minister infrastruktury. Należy także odbyć półroczną praktykę zawodową.

Nie jest rzeczoznawcą majątkowym osoba, której nadano przed 29 listopada 1991 roku uprawnienia do szacowania gruntów, z wyłączeniem ich części składowych w trybie ustawy „prawo geodezyjne i kartograficzne”. Nie wyłącza to możliwości szacowania przez tę osobę wyłącznie gruntów, zgodnie z art. 231 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Osoba taka nie ma prawa używać pieczęci właściwej dla rzeczoznawców majątkowych.

Prowadzenie działalności zawodowej w zakresie rzeczoznawcy majątkowego bez stosownych uprawnień grozi karą grzywny, aresztu lub ograniczenia wolności (art. 198 ustawy). Rzeczoznawca majątkowy uzyskuje prawo wykonywania czynności zawodowych od dnia wpisu do centralnego rejestru rzeczoznawców majątkowych prowadzonego przez ministra infrastruktury. Rejestry publikowane są w Dzienniku Urzędowym MI oraz na stronach internetowych ministerstwa.