Naukę prawa sportowego na świecie od wielu już dekad cechuje dynamiczny rozwój, czego przejawem są choćby liczne publikacje oraz inne inicjatywy naukowe. Na gruncie krajowym jest ono jednak dyscypliną stosunkowo młodą, a brak zrozumienia jego specyfiki determinuje liczne błędy w ocenie problemów z nim związanych. Ich rozstrzygnięcie wymaga bowiem -między innymi - szerokiej wiedzy prawnoporównawczej oraz interdyscyplinarnej. Nie sposób jednak nie dostrzec wzrastającego zainteresowania prawem sportowym w ostatnich latach w Polsce zarówno po stronie ustawodawcy, jak i w kręgach naukowych oraz prawniczych. Obszar krajowych regulacji normatywnych odnoszących się bezpośrednio do sportu podlega systematycznemu poszerzaniu się.
Tematyka prawa sportowego staje się przedmiotem licznych konferencji i innych spotkań naukowych, a coraz już częściej także wykładów akademickich na studiach wyższych kierunku prawo, administracja, na tych związanych z ekonomiczną sferą sportu czy wreszcie na uczelniach sportowych. Poza tym, z całą gamą problemów prawnych w obszarze sportu na co dzień stykają się też praktycy. W ślad za tego typu zainteresowaniem prawem sportowym powstaje coraz większa liczba publikacji naukowych odnoszących się do konkretnych problemów prawa sportowego. Brakuje jednak na krajowym rynku wydawniczym opracowania monograficznego, które w sposób kompleksowy, bliski konstrukcji podręcznikowej i zgodny z przyjętymi w literaturze światowej standardami traktowałoby o zagadnieniach prawa sportowego. Wydaje się on odczuwalny nie tylko z perspektywy dydaktyki akademickiej, lecz również teorii prawa sportowego oraz praktyki jego stosowania. Chodzi wszak o wyraźne uporządkowanie w literaturze krajowej zasadniczych dla prawa sportowego problemów, począwszy choćby od jego definicji, funkcji czy zakreślenia katalogu jego źródeł.