Bertold Merwin, właśc. Baruch Menkes (ur. 13 listopada 1879 w Tarnowie, zm. 10 stycznia 1946 w Lusace) – polski żołnierz, oficer, Legionów Polskich, doktor filozofii, pisarz legionowy, nauczyciel, publicysta, literat, dziennikarz, redaktor.

Był synem księgarza Edwarda i Róży z Frenklów, kształcił się w gimnazjum w Tarnowie i Lwowie. W 1907 uzyskał na Uniwersytecie Lwowskim stopień doktora filozofii, a następnie dyplom absolwenta Wydziału Prawa. Już w latach studenckich zmienił nazwisko będąc aktywistą Stowarzyszenia Młodzieży Akademickiej Zjednoczenie i Towarzystwa Szkoły Ludowej. Rozpoczął także pracę zawodową. Od października 1902 zatrudniony był w II Gimnazjum we Lwowie (z językiem wykładowym niemieckim), gdzie doszedł do stanowiska profesora. Wykładał historię powszechną i krajową, geografię, język polski i niemiecki. Redagował żydowskie pismo Jedność, opowiadające się za asymilacją potomków Izraela w polskim społeczeństwie, był stałym współpracownikiem Gazety Wieczornej i Nowego Głosu Polskiego, pisywał do Słowa Polskiego. W 1910 odbył podróż do Stanów Zjednoczonych. Jej plonem stał się tom reportaży W krainie dolara oraz cykl artykułów Żydzi w Ameryce. Wrażenia z podróży. Wydał ponadto książkę Żydzi w powstaniu 1863.

W roku 1913 został członkiem Związku Strzeleckiego, a we wrześniu 1914 był już żołnierzem Legionów Polskich. Od kwietnia 1915 służył w sztabie II Brygady. W momencie wyjazdu na front pluton, w którym służył, został przeniesiony do Komendy Legionów, stanowiąc jej pluton sztabowy. W plutonie tym przeszedł cały szlak legionowy. Brał udział w kampaniach karpackich i bukowińskiej. 23 sierpnia 1915 roku awansował na chorążego kawalerii a 1 listopada 1916 roku został mianowany podporucznikiem. Był też oficerem kancelaryjnym w Legionach. Trafił do Krajowego Inspektoratu Zaciągu, później do Dowództwa Ośrodka Uzupełnień PKP i został internowany w obozie Dulfalva.