Kazimierz Wierzyński ur. jako Kazimierz Wirstlein (1894- 1969) był polskim poetą, prozaikiem, eseistą. Młode lata spędził w Drohobyczu, egzamin maturalny zdał w 1912 r. w Stryju. Zdawał na Uniwersytet Jagielloński, gdzie studiował przez rok na Wydziale Filozoficznym, później kształcił się na Uniwersytecie w Wiedniu. Walczył o Polskę, tworzył "Zarzewie" oraz Polskie Drużyny Strzeleckie. Swój debiut odnotował w 1913 r., kiedy to opublikował " Hej, kiedyż, kiedyż". W trakcie I Wojny Światowej, współtworzył Legion Wschodni, był podkomendnym Gen. Józefa Hallera. W późniejszym czasie, wcielony został do Armii Austriackiej. Po bitwie pod Kraśnikiem, dostał się do obozu w Riazaniu. Udało Mu się zbiec, ukrywał się w Kijowie, gdzie współtworzył Polską Organizację Wojskową. Na jesieni 1918 r. przedostał się do Warszawy, gdzie wszedł w samo epicentrum życia kulturalnego. Zarobkował jako współpracownik pisma " Pro Arte et Studio", spotykał się w kawiarni poetów "Pod Picadorem". Kawiarnia znajdowała się pod adresem Nowy Świat 57, później zaś w Hotelu Europejskim. Zasłynął jako współtwórca grupy poetyckiej Skamander, którą tworzył m.in. z Julianem Tuwimem oraz Janem Lechoniem. Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej, w Równem tworzył " Ukraińskie Słowo", w Kijowie " Dziennik Kijowski". Przez jakiś czas przebywał na obszarze Szwajcarii oraz Francji, by w końcu osiąść w Warszawie. Wierzyński został doceniony w 1928 r., kiedy to na IX Olimpiadzie w Amsterdamie otrzymał złoty medal, w ramach uznania za tom poetycki " Laur olimpijski". Tomik został przełożony na następujące języki: bułgarski, nowogrecki, japoński, łacinę, jidysz oraz na główne języki europejskie. W 1936 r. wyróżnił Go Minister Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, przyznając Państwową Nagrodę Literacką. Członkiem Polskiej Akademii Literatury został w 1938 r. W trakcie II Wojny Światowej przeżył najpierw ewakuację do Lwowa, następnie zaś poprzez Portugalię oraz Brazylię przedostał się na teren Stanów Zjednoczonych. W Nowym Jorku redagował "Tygodnik Polski". Wierzyński był kontestatorem "rzeczywistości pojałtańskiej", postanowił pozostać na Zachodzie. Długi czas zamieszkiwał Sag Harbor, podjął współpracę z londyńskimi "Wiadomościami", których redaktorem był Mieczysław Grydzewski, ponadto nawiązał kontakt z Radiem Wolna Europa. W 1965 r. wrócił do Europy, zamieszkał wpierw w Rzymie, następnie zaś w Londynie. Co warte odnotowania, kilka godzin przed nastaniem śmierci zakończył pracę nad ostatnim zbiorem wierszy " Sen mara". Szczątki artysty zostały sprowadzone do Polski, jest pochowany na Starych Powązkach w Warszawie.
