"Masz mało czasu, trzeba dać świadectwo..." Zbigniew Herbert Cztery opowiadania składające się na niniejszy tom tworzą zadziwiający i niezwykle delikatnie kreślący ludzką tragedię "kwadryptyk historyczny" losów kresowych Polaków. Absurdalność zła, "totalność" bezprawia w cywilizacyjnym zderzeniu z "normalną codziennością" wywołują pytanie o wytrzymałość ludzkiej wiary w Opatrzność Bożą nad nimi. Po zbrodniach wojennych z września i października 1939 r., po zimowych deportacjach i zbrodni katyńskiej na 26 tys. oficerów z wiosny 1940 r., zbrodnia na więźniach z Berezwecza i Nikołajewa podczas ewakuacji z więzień latem 1941 r., stanowi zamknięcie "tryptyku zbrodni" sowieckich na Polakach z pierwszego okresu wojny. Eugeniusz Łastowski - urodził się w 1919 r. we wsi Myszki na Wileńszczyźnie. Zdał maturę w 1939 r. w Gimnazjum i Liceum im. Zygmunta Augusta w Wilnie. Czasy wojny spędził na Wileńszczyźnie. Po wojnie pracował jako podkomisarz ziemski w Węgorzewie, w 1947 r. za udzielenie pomocy Akowcowi z Kresów został aresztowany i skazany na 3 lata więzienia w Ełku. Po wyjściu na wolność zamieszkał na Ziemiach Zachodnich, gdzie pracował jako klasyfikator gruntów na ternie woj. lubuskiego. Autor powieści pt. "Szumiały lasy" oraz szeregu publikacji w różnych czasopismach, m.in.: w londyńskim "Orle Białym" i "Frondzie".?