Stanisław Grzybowki Syn prawnika Konstantego Grzybowskiego i pisarki Krystyny z Estreicherów Grzybowskiej, wnuk prawnika Stanisława Estreichera, prawnuk księgarza Franciszka Grzybowskiego. Jego wujem był historyk sztuki Karol Estreicher, stryjem prawnik Stefan Grzybowski, stryjecznym dziadkiem geolog Józef Grzybowski.

Absolwent III Gimnazjum i Liceum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Po aresztowaniu w kwietniu 1950 (w sprawie działalności organizacji antykomunistycznej założonej przez jego kolegów z liceum: Marka Kublińskiego i Bogdana Różyckiego) przez kilka miesięcy więziony w siedzibie Urzędu Bezpieczeństwa przy placu Inwalidów i w więzieniu przy ul. Montelupich. W 1954 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1954–1955 pracował w krakowskim PWN, a następnie (do 1978) w Instytucie Historii PAN w Warszawie. Stypendysta École pratique des hautes études w Paryżu. W 1962 obronił doktorat w Instytucie Historii PAN, gdzie także, po odbyciu stażu badawczego w Cambridge, habilitował się w 1970. Od 1978 pracował w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, a następnie w Katedrze Historii Nowożytnej Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, gdzie wykładał historię powszechną nowożytną, historię Francji i historię historiografii. W 1982 uzyskał tytuł profesora. W 2000 przeszedł na emeryturę, ale do 2010 kontynuował działalność dydaktyczną w Krakowskiej Akademii im. A. Frycza-Modrzewskiego. Jest autorem wielu książek i opracowań encyklopedycznych, członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Żonaty z Jadwigą Lehr. Ma jedną córkę, troje wnuków i troje prawnuków.