W książce redaktorzy i autorzy z należną atencją przywołują dokonania krakowskiej szkoły (humanistycznego) zarządzania kulturą, szkoły, której bliska jest też troska o skuteczne zachowanie i efektywne upowszechnianie dziedzictwa kulturowego. Co więcej, redaktorzy i autorzy na swój sposób rozwijają ten typ badań zaangażowanych na rzecz dobra kultury. W analizach - co stanowi ich istotny walor - przedstawia się wielostronne ujęcie zjawisk ekonomicznych występujących w kulturze i zwraca się uwagę na relacje między działaniami respektującymi wymagania rynku a wartościami kultury w różnych jej postaciach. Akcent w szczególności położony jest na te działania (zarządzanie, przywództwo, marketing, kalkulacja ekonomiczna), które powinny być ukierunkowane na kruche i subtelne, a zarazem wysoko cenione wartości kultury. Choć nie da się tu uniknąć mniej lub bardziej ostro przebiegających konfliktów wartości: między wartościami promowanymi przez rynek (marketing i kalkulację nastawioną na korzyść ekonomiczną) a tymi subtelnymi wartościami kultury, które nie poddają się logice rynku" lub częstokroć są przez nią eliminowane. Tego rodzaju napięcia i konflikty aksjologiczne w relacjach między rynkiem a kulturą stanowią problematykę uwydatnioną w recenzowanej publikacji i wartą dalszych badań w środowisku kulturoznawczym Akademii Ignatianum w Krakowie.