Książka prof. Mieczysława Kreutza dotyczy problematyki najważniejszej dla rozwoju życia osobowego człowieka - wychowania i samowychowania. Autor, rezygnując z analizy pojęć i definicji charakteru, proponuje przejście na płaszczyznę konkretnego działania. Wskazuje metody formowania charakteru poprzez powtarzanie pewnych aktów prowadzące do zdobycia konkretnej sprawności; podkreśla, że praca nad charakterem wymaga codziennych, stałych i nigdy nie ustających czynności - niezbędny jest "nawyk stałego pielęgnowania charakteru". W książce m.in. wskazówki dla wychowawców, o zwalczaniu wad, o potrzebie samokontroli, panowaniu nad uczuciami, lekturze i wpływie warunków zewnętrznych. Namysł nad tymi zagadnieniami umożliwia ukształtowanie pięknej i szlachetnej postawy człowieka wobec wszelkich wyzwań życia.