Księga Izajasza z tłumaczeniem, wstępem i komentarzem ks. Lecha Stachowiaka.

Księga Izajasza rozpoczyna się opisem niewierności i głupoty narodu wybranego:

Niebiosa, słuchajcie, ziemio, nadstaw uszu, bo Pan przemawia: Wykarmiłem i wychowałem synów, lecz oni wystąpili przeciw Mnie. Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie. (Iz 1,2-3)

Izajasz podkreśla nieprawość Żydów i rytualizm za którym nie idzie odpowiednia postawa moralna. Istnieje również problem bałwochwalstwa. Izajasz wskazuje jednak, że jest jeszcze nadzieja dla narodu wybranego i Pan wzywa do pokuty:

Obmyjcie się, czyści bądźcie! Usuńcie zło uczynków waszych sprzed moich oczu! Przestańcie czynić zło! (Iz 1,16)

W pierwszych rozdziałach Izajasz mocno krytykuje Jerozolimę i nieład panujący w mieście. Dalej następuje porównanie całego Królestwa Izraela oraz Królestwa Judy do winnicy, która wydała zły owoc:

I spodziewał się, że wyda winogrona, lecz ona cierpkie wydała jagody. (Iz 5,2)

Rozdział 6 zawiera opis powołania Izajasza, który ujrzał liturgię sprawowaną w niebie. To tam pojawia się zawołanie:

Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. (Iz 6,3)