Ks. Ignacy Czechowski – ur. 4 czerwca 1877 r. w Ciechrzu, zm. 26 lutego 1941 r. w Strzelnie, ksiądz prałat, działacz społeczny i niepodległościowy, Powstaniec wielkopolski. Po skończeniu nauki w gimnazjum w Inowrocławiu, w 1987 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 marca 1901 roku w Gnieźnie i został wikariuszem w parafii Krostkowo. Przez cztery lata swej działalności wspierał bractwa i stowarzyszenia parafialne, m.in. Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich. Budował świadomość religijną i społeczno-narodową swoich parafian, był orędownikiem sprawiedliwości społecznej.

1 stycznia 1905 roku został przeniesiony do Poznania, a w roku 1912 do Chodzieży. Do wybuchu I wojny światowej, utworzył szereg polskich organizacji kulturalno-oświatowych walczących z silną w mieście niemczyzną. Rozwinął działalność Towarzystwa Czytelni Ludowych. W 1918 roku utworzył Radę Ludową i wziął czynny udział w Powstaniu wielkopolskim, a także w organizowaniu władz niepodległej Polski.

W 1924 roku, na własną prośbę został przeniesiony do rodzinnego Strzelina, gdzie objął probostwo. Dokonał na terenie parafii wiele remontów, szczególnie zabytkowych stalli, ambony. Uporządkował też teren przy kościele św. Prokopa i przeprowadził remont samego kościoła i założył nowy cmentarz w Strzelnie. Z jego inicjatywy i zgromadzonych przez niego środków finansowych w 1931 roku przeprowadzone zostały badawcze prace architektoniczne i restauratorskie w bazylice Świętej Trójcy.

Od pierwszych dni okupacji hitlerowskiej był dwukrotnie aresztowany i po zwolnieniu prześladowany. W sierpniu 1940 roku został ponownie aresztowany i umieszczony w tymczasowym hitlerowskim obozie koncentracyjnym w Szczeglinie. Z uwagi na zły stan zdrowia po miesiącu został zwolniony. W 1941 roku, kiedy chciano go zabrać do obozu koncentracyjnego, w dniu 26 lutego zmarł. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Walecznych, orderem Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi i Niepodległości.