Józef Umiński (ur. 10 listopada 1888 w Pieńkach, powiat rypiński, zm. 1 maja 1954 w Szczawnie-Zdroju) – polski ksiądz katolicki, prałat papieski i historyk.

Po ukończeniu seminarium duchownego w Płocku kontynuował naukę na uniwersytetach w Rzymie i Monachium, uzyskując tytuł doktora filozofii. Badał historię Kościoła rzymskokatolickiego. Od 1930 był kierownikiem Katedry Historii Kościoła w Polsce i na Rusi na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. We wrześniu 1937 został mianowany profesorem zwyczajnym Historii Kościoła w Polsce i na Rusi UJK[2].

Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, wyjechał ze Lwowa do Warszawy[3].

Po II wojnie światowej przeniósł się na Dolny Śląsk, gdzie m.in. był proboszczem parafii w Szczawnie-Zdroju. W okresie 1948-1952 wykładał historię Kościoła we wrocławskim seminarium duchownym. Opublikował m.in. dwutomowy obszerny podręcznik Historia Kościoła, a także w 1947 książkę Kryzysy Kościoła Katolickiego. Pochowany na cmentarzu w Uniejowie.