Józef Rapacki (ur. 19 marca 1871 w Warszawie, zm. 31 stycznia 1929 w Olszance k. Żyrardowa) – polski malarz, grafik i rysownik, twórca sentymentalnych pejzaży.

Lata pobytu w Olszance były bardzo płodne w twórczości Rapackiego; najważniejsze są w nim dwa cykle pejzażowe: Z mazowieckiej ziemi i Dookoła mej siedziby. W Olszance powstawały najczęściej kojarzone z artystą widoki rozległych łąk, rozlewisk i zarośli, często zanurzone we mgle i przesycone promieniami słońca położonego nisko nad horyzontem (o wschodzie lub zachodzie). Niekiedy malarz w kompozycje przedstawiające łąki włączał pojedyncze drzewa, najczęściej o secesyjnym rysunku, pełniące jakby rolę solitera w ogrodzie krajobrazowym. Pod Żyrardowem powstały także niektóre pejzaże z dalszych obszarów Mazowsza, jak np. Wisła pod Bielanami (1903). Szczególnie dużo uwagi poświęcił wtedy okupacji niemieckiej podczas pierwszej wojny światowej (cykl Pro memoria. Prusak w Polsce); liczne rysunki nawiązujące do wydarzeń lat 1915-1918 publikowano w prasie warszawskiej. W większości prac malarz sięgał do repertuaru środków realistycznych.