Teriologia (zwana także mammalogią) – dział zoologii zajmujący się ssakami (Mammalia), ich budową, ekologią, systematyką, rozmieszczeniem (zoogeografia), ewolucją i biologią. Zainteresowanie ssakami sięga początków ludzkości, zwierzęta te były bowiem obiektem polowań. Znajomość ich zwyczajów była konieczna dla przetrwania, a później umożliwiła ich oswajanie i hodowlę. Pierwsze naukowe opisy zwierząt sporządził Arystoteles. Ssaki, z wyjątkiem waleni, zaliczył do grupy żyworodnych czworonogów (Quadrupeda). Kolejną pracą, w której znalazły się opisy ssaków była Naturalis historia autorstwa Pliniusza Starszego. W Polsce pierwsze wzmianki o ssakach łownych pojawiły się w średniowieczu w dziełach Jana Długosza i Marcina Kromera. W okresie renesansu Konrad Gesner napisał prace o charakterze encyklopedycznym, w których zebrał niemal całą wiedzę zoologiczną tamtych czasów. Jedną z pierwszych prac przełożonych na język polski, obejmujących zagadnienia zoologiczne, była encyklopedia Buffona. Okres intensywnego rozwoju teriologii rozpoczął się ok. XVIII wieku. Do najwybitniejszych postaci tego okresu należy George Shaw, który badał zwierzęta Australii. W XIX wieku intensywnie rozwijały się nauki morfologiczne, co wpłynęło na lepsze poznanie anatomii zwierząt. W tym okresie zasłynęli ze swych prac dotyczących teriologii Richard Owen, Georges Cuvier, Alfred Brehm, Ernst Haeckel, Edward Drinker Cope.