Ziemie Odzyskane (początkowo także: Ziemie Zachodnie i Północne, Postulowane lub Powracające[1], również Kresy Zachodnie) – określenie używane w okresie Polski Ludowej na określenie ziem zachodnich i północnych współczesnej Polski, które zgodnie z postanowieniami konferencji poczdamskiej zostały przyznane Polsce[2].

Określenie użyte po raz pierwszy w II Rzeczypospolitej w odniesieniu do Śląska Cieszyńskiego[3], znalazło zastosowanie także po II wojnie światowej i spopularyzowane w państwie powołanym w 1945 r.

W czasie trwania II wojny światowej wielka trójka omówiła kilka razy sprawę granic przyszłej Polski. W wyniku uzgodnień uznano m.in. zbrojną aneksję terytorium Polski dokonaną przez ZSRR w 1939 roku, zmiany te zostały zaakceptowane następnie podczas konferencji teherańskiej. Przebieg granicy polsko-sowieckiej był też przedmiotem konferencji mocarstw w Jałcie, w lutym 1945 i znalazł się w protokole końcowym konferencji. Granica polsko-sowiecka została ostatecznie w wymiarze prawnomiędzynarodowym ustalona w umowie pomiędzy RP a ZSRR, zawartej przez wyłoniony w konsekwencji realizacji porozumień jałtańskich Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej i rząd ZSRR w Moskwie w dniu 16 sierpnia 1945