Autor tych wspomnień nie był nigdy osobą publiczną. Nie biesiadował z wielkimi tego świata. Nie odmieniał biegu dziejów i żaden historyczny przełom ani zwrot nie dokonał się za jego sprawą. Sobków przeniesie nas w świat mieniący się kolorami, niedawno umarły , ale w jego pamięci wciąż nadzwyczaj żywy . Na wschód, na południowo-wschodnie Kresy, do rodzinnego, pięknie położonego Koropca. Dzięki jego wybornej pamięci zobaczymy Kresów "świątek i piątek", kresowe lato i zimę, ludzkie tragedie i komedie. Zobaczymy Kresy w pigułce, bo Koropiec to miejscowość i bardzo niezwykła, i bardzo typowa. Obok siebie żyjący - na przemian zgodnie i niezgodnie - Polacy, Ukraińcy, Żydzi. A obok tego - najpiękniej może przedstawiony - strumień zwykłego życia. Ktoś się w Koropcu rodzi, ktoś umiera, kogoś skazali na areszt, ktoś się leczy (Sobków, lekarz z zawodu, daje nam tu dokładny opis metod, od których nieraz włos się jeży, często jednak nadzwyczaj skutecznych). Kilka razy pojawia się wątek miłosny, kilka scen ocieka krwią."