W 1955 ukończył Liceum Ogólnokształcące TPD w Starogardzie Gdańskim i podjął studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ukończył je w 1960, broniąc pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem Witolda Łukaszewicza. Po studiach pracował jako nauczyciel w Wyższej Szkole Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii (1960–1961) oraz w I Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu (1961–1962). W 1962 został zatrudniony jako asystent na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 1968 uzyskał na tej uczelni stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy pt. Konstytucja Księstwa Warszawskiego z 22 VII 1807 r., jej powstanie, systematyka i główne instytucje w związku z praktyką i ustawodawstwem szczegółowym, a jej promotorem Wojciech Hejnosz. W 1975 uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku i rozprawy pt. Organy administracji terytorialnej w Księstwie Warszawskim, przedstawionej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1992 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych. Na UMK pracował do 2004, od 1997 na stanowisku profesora zwyczajnego. W latach 1978–1990 kierował Zespołem Konstytucjonalizmu Polskiego XVIII–XX wieku. W latach 1995–1998 był kierownikiem Katedry Historii Państwa i Prawa Polskiego. Od 1998 pracował także na Akademii Teologii Katolickiej, gdzie kierował Katedrą Historii Prawa na Wydziale Prawa Kanonicznego UKSW. ! Uwagi: Oprawa delikatnie zakurzona i zabrudzona. Strony delikatnie pożółkłe i zakurzone.