Zestaw zawiera:

Tom I - 1984 r., 479 str. 

Tom II - 1987 r., 414 str. 

Tom III - 1989 r., 380 str. 

Tom IV - 1991 r., 509 str. 

Idealna dla studentów i inżynierów zawiera 329 rysunków i 23 tablic oraz detale wykonania, bogaty opis i obliczenia. W tomie IV podręcznika autor podał ogólne podstawy projektowania i zbrojenia konstrukcji, stosowane akcesoria budowlane, zasady kotwienia i łączenia zbrojenia oraz omówił projektowanie monolitycznych i prefabrykowanych stropów płytowo-belkowych. Specjalny rozdział poświęcił zabezpieczeniom konstrukcji żelbetowych przed działaniem pożaru. W książce załączono również zestaw rysunków pomocnych przy obliczaniu elementów belkowych. Znakomity podręcznik dla studentów zarówno studiów inżynierskich, jak i magisterskich, a także niezastąpione źródło informacji i praktycznych wskazówek dla szerokiego grona inżynierów. Żelbet kompozyt strukturalny składający się przede wszystkim z betonu, który został uformowany w element konstrukcyjny lub cały obiekt wraz ze wzmocnieniem w postaci prętów zbrojeniowych lub innym materiałem stalowym zwanym po prostu wkładką stalową nazywany wynalazkiem XIX wieku. Tak wykonane połączenie tych dwóch materiałów jest powszechnie stosowane w budownictwie oraz prawie niezauważalne w architekturze. Beton jest materiałem przenoszącym naprężenia ściskające, jednak jego wytrzymałość na rozciąganie jest bardzo mała. Stal w elemencie żelbetowym przenosi głównie naprężenia rozciągające, choć często stosuje się zbrojenie ściskane. Połączenie stali i betonu pozwala budować konstrukcje różnego typu. Do zbrojenia stosuje się wkładki w postaci prętów, lin, strun, kabli i siatek. Można spotkać także konstrukcje ze „sztywnym zbrojeniem”, tzn. takie, w których elementy stalowe o dużych przekrojach (np. dwuteowniki, ceowniki) są wykorzystane jako rdzeń, np. w słupie kompozytowym.